Nakon što je izigrao partnere iz koalicionog sporazuma nakon 30. avgusta 2020, pustio Krivokapića niz vodu, prevario partije koje su mu dale mandat za sastav aktuelne Vlade, iznevjerio povjerenje EU, dobio šut kartu od Mickeya i Jacoba, Abazović pravi puni krug i vraća se DF-u.
Sučen sa rizikom da URA ne pređe cenzus i ode u političku prošlost, u stilu kockara, Abazović ide na “all in” i nudi se svima. Jedini partneri koje nije prevario su Crkva Srbije i Vučić, a za njih je potrošena roba.
Obaranje Vlade neće biti dovoljno već je potrebno ograničiti uticaj Abazovića na institucije. Suočen sa krahom, potezi očajnika će izvjesno biti razarajući. Ukoliko zadrži poziciju, zloupotreba položaja i institucija u cilju obezbjeđivanja cenzusa su izvjesni.
Od 30.08.2020. do 15.08.2022. međunarodni partneri, prevashodno EU i SAD, u različitim formama označili su Crkvu Srbije i DF kao faktore nestabilnosti i nepoželjne partnere. Potpisivanjem TU i ponude da sa DF-om formira vlast, jasno je da od EU opredjeljenja URE nije ostalo ništa.
Od gamechanger-a do faktora nestabilnosti linija je tanka. Ostaće zapamćen kao zvanični i nezvanični mandatar dvije najgore Vlade u istoriji Crne Gore. Vlade koje su stopirale evropske integracije, urušile institucije, izazvale nestabilnost, produbile podjele i izdale nacionalne interese Crne Gore.
Dvije Abazovićeve Vlade ostaće upamćene i po 0 započetih investicija i par završenih projekata prethodnih Vlada. Ostaće upamćene i po brutalnom odnosu, primjeni sile i gušenju demokratskog građanskog otpora ali i revanšizmu prema pojedincima kroz institucije.
Koliko god razlike među parlamentarnim strankama bile velike, vrijeme je da političari u Skupštini vrate minimum dostojanstva profesiji kojom se bave. Prvi korak ka tom cilju je slanje Abazovića i njegovih slijepih poslušnika u političku prošlost.